Była sobie wioska.

Jest taka wieś nieopodal Głogówka, która się niczym się nie wyróżnia, z zabytków posiada kościół par.   p/w Narodzenia NMP z 1300 r., przebudowany w 1660 r. i w 1792 r., wypisany z księgi rejestru zabytków i kilka starych domów mieszkalnych również wpisanych w rejestr. W roku 2013 mieszkało tam tylko 314 osób, lecz dawno temu bo w XVII i XVIII wieku mieszkali tam moi przodkowie, a dziś zapewne mieszka wiele potomków tych antenatów. Wieś ta nazywa się....

Kierpień - lokacja miejscowości przypada między 1245 a 1247, a dokonali jej cystersi z Lubiąża  na bagnistych łąkach Łowkowic i Komornik jako wieś placowa.  3 lipca 1574 w Opolu opat lubiąski Jan oskarżył wszystkich mieszkańców Kierpnia o nieodrabianie pańszczyzny „od wielu lat”, przez co mieli narazić opactwo w Lubiążu na szkody obliczone na 500 złotych czerwonych. Sąd odbył się w Opolu lub Raciborzu. W 1597 dzierżawcą wsi Kierpień był Baltazar Betsch. Wieś posiadała swoją własną pieczęć, która przedstawiała trzy karpie ułożone w słup, a w otoku napis: KERPPENER: GEM: SIGL: / NEYSTAETER CREYS. Do roku 1742 wieś należała do powiatu sądowego głogóweckiego w Monarchii Habsburgów. Po I wojnie śląskiej  znalazła się w granicach Królestwa Prus i weszła w skład powiatu prudnickiego w prowincji Śląsk. W XIX wieku w Kierpniu funkcjonował młyn wodny.  A oto jakie mam nazwiska przodków z tej wsi: Pankla, Plewka, Zwink, Damaschek, Pretor, Dulkowa, Sichner, Kania.